Beste mensen,
Wat zijn jullie geweldig om de tijd te nemen om alle vragen te beantwoorden van al die mensen die door een hel gaan.
Ik ben er ook zo een... Helaas.
Al vanaf mijn 15e heb ik een Hiv fobie om het zo maar te zeggen, ik vrij nooit onveilig, maar verzin altijd wel smoesjes om te kunnen denken dat ik misschien wel besmet ben.
"Oh misschien is het condoom wel gescheurd zonder dat die persoon het zei, misschien zat er wel voorvocht aan mijn handen wat ergens is gekomen waardoor ik het kan krijgen."
Ik heb me jaar in jaar uit laten testen (ja gewoon na veilig gemeenschap te hebben gehad), omdat ik vaak toch door zo'n enorme hel ging dat ik er maar vanaf moest zijn. Knap dat ik het telkens heb gedurfd.. misschien ook wel omdat ik ergens weet dat mijn angst wat irreeel is, omdat ik gewoon altijd heel voorzichtig ben en het nooit onveilig doe.
Nu ben ik weer met mijn ex.. Vóór hem altijd veilig sex gehad (heb maar 2 wisselende contacten gehad hoor).. en met mijn vriend wel zonder condoom omdat hij het ook altijd veilig deed. En toch enorm bang dat ik hem besmet zou hebben. Echt belachelijk.. Want ik heb het gewoon niet zonder condoom gedaan!!!! MAar toch die verschrikkelijke angst die mn leven (relatie, school, werk, familierelaties) beinvloedt... Echt ziekelijk.. ik ben chagerijnig, gespannen, verdrietig en waar is het op gebaseerd? Mijn vriend is ontzettend lief en zegt dat ik me niet zo druk moet maken. maar je zou het maar op je geweten hebben (ja hoor daar hebben we de negatieve automatische gedachtes).
Wat ik ook denk: als ik me déze keer laat testen,.... straks is het wel zo????? En dit al vanaf mijn 15e jaar... Ook al die symptomen op internet doen een mens niet veel goeds hoor.. Ik heb hooikoorts en de afgelopen vier maanden erg veel meegemaakt (oma hartinfarct, andere opa overleden).. Door stress en al die shit kan je echt nog gaan denken dat je zo'n verschrikkelijke ziekte hebt..
Ik ben zo blij met die forum want ik ben blijkbaar niet de enige... Wat ik wel erg jammer vind is dat we elkaar niet kunnen opzoeken, of elkaar kunnen steunen bij het afnemen van die zenuwslopende test!! Ik wil echtttt niet weer door die hel van het wachten op de uitslag en mn vriendinnen weten het onderhand ook wel... Jaaa mandyyyy maak je niet zo druk.
Wat zijn jullie geweldig om de tijd te nemen om alle vragen te beantwoorden van al die mensen die door een hel gaan.
Ik ben er ook zo een... Helaas.
Al vanaf mijn 15e heb ik een Hiv fobie om het zo maar te zeggen, ik vrij nooit onveilig, maar verzin altijd wel smoesjes om te kunnen denken dat ik misschien wel besmet ben.
"Oh misschien is het condoom wel gescheurd zonder dat die persoon het zei, misschien zat er wel voorvocht aan mijn handen wat ergens is gekomen waardoor ik het kan krijgen."
Ik heb me jaar in jaar uit laten testen (ja gewoon na veilig gemeenschap te hebben gehad), omdat ik vaak toch door zo'n enorme hel ging dat ik er maar vanaf moest zijn. Knap dat ik het telkens heb gedurfd.. misschien ook wel omdat ik ergens weet dat mijn angst wat irreeel is, omdat ik gewoon altijd heel voorzichtig ben en het nooit onveilig doe.
Nu ben ik weer met mijn ex.. Vóór hem altijd veilig sex gehad (heb maar 2 wisselende contacten gehad hoor).. en met mijn vriend wel zonder condoom omdat hij het ook altijd veilig deed. En toch enorm bang dat ik hem besmet zou hebben. Echt belachelijk.. Want ik heb het gewoon niet zonder condoom gedaan!!!! MAar toch die verschrikkelijke angst die mn leven (relatie, school, werk, familierelaties) beinvloedt... Echt ziekelijk.. ik ben chagerijnig, gespannen, verdrietig en waar is het op gebaseerd? Mijn vriend is ontzettend lief en zegt dat ik me niet zo druk moet maken. maar je zou het maar op je geweten hebben (ja hoor daar hebben we de negatieve automatische gedachtes).
Wat ik ook denk: als ik me déze keer laat testen,.... straks is het wel zo????? En dit al vanaf mijn 15e jaar... Ook al die symptomen op internet doen een mens niet veel goeds hoor.. Ik heb hooikoorts en de afgelopen vier maanden erg veel meegemaakt (oma hartinfarct, andere opa overleden).. Door stress en al die shit kan je echt nog gaan denken dat je zo'n verschrikkelijke ziekte hebt..
Ik ben zo blij met die forum want ik ben blijkbaar niet de enige... Wat ik wel erg jammer vind is dat we elkaar niet kunnen opzoeken, of elkaar kunnen steunen bij het afnemen van die zenuwslopende test!! Ik wil echtttt niet weer door die hel van het wachten op de uitslag en mn vriendinnen weten het onderhand ook wel... Jaaa mandyyyy maak je niet zo druk.